กล่าวกันว่า เจดีย์สามชั้นนี้สร้างขึ้นสำหรับพิธีรำลึกเจ้าชายชินเนียว เมื่อ พ.ศ. 1626

เจดีย์ที่เห็นในปัจจุบันสร้างขึ้นใหม่ช่วง พ.ศ. 1943 สังเกตได้จากการประดับตกแต่งที่เป็นเอกลักษณ์ในช่วงเวลานั้น

ภายในเจดีย์ พบรูปสลักของเจ้าชายชินเนียว ผู้ก่อตั้งวัดนี้ ในพระอิริยาบทประทับนั่ง

เจดีย์นี้ผสานกลมกลืนเข้ากับทัศนียภาพโดยรอบตลอดสี่ฤดูกาล กระทั่งได้รับการเอ่ยถึงในวรรณกรรม "คิงกากูจิ" ของยูกิโอะ มิชิมะ และได้รับการยกย่องอย่างมากว่าเป็นเจดีย์สามชั้นที่สง่างาม

ได้รับการกำหนดให้เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2460

จินจะ ไทโช คือเทพผู้พิทักษ์พุทธศาสนา ล่ำลือกันว่าเป็นต้นแบบของซาโงโจหรือซัวเจ๋งในไซอิ๋ว

มีรอยจารึกด้วยหมึกบริเวณเท้าด้านในข้างซ้าย ทำให้ทราบว่าเป็นผลงานในช่วงแรก ๆ ของไคเค ช่างแกะสลักพระพุทธรูปช่วง พ.ศ. 1743

มีพระพุทธรูปประมาณ 20 องค์ทั่วญี่ปุ่นที่ไคเคได้ใช้หมึกจารึกด้วยตัวเอง ในจำนวนนี้ 3 องค์อยู่ในเมืองไมซูรุ โดย 2 องค์ประดิษฐานที่วัดคงโงอิน อีก 1 องค์ประดิษฐานที่วัดมัตสึโนโอเดระ

ได้รับการกำหนดให้เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2453

ชิตสึกงโงชิน คือเทพผู้พิทักษ์พุทธศาสนา ถืออาวุธและปกปักรักษาพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า

เช่นเดียวกับรูปสลักไม้ในอิริยาบทประทับยืนของจินจะ ไทโช กล่าวกันว่ารูปสลักไม้นี้ก็เป็นผลงานของไคเค ช่างแกะสลักพระพุทธรูปช่วง พ.ศ. 1743 โดยเชื่อกันว่าเป็นรูปสลักคู่กันกับรูปสลักจินจะ ไทโช

รูปสลักนี้มีหลายจุดคล้ายกับชิตสึกงโงชินที่วัดโทไดจิในเมืองนารา ทำให้เชื่อกันว่าไคเคอาจจะเลียนแบบมา

ได้รับการกำหนดให้เป็นสมบัติทางวัฒนธรรมที่สำคัญเมื่อเดือนเมษายน พ.ศ. 2453